لیزر هچینگ
اطراف تخمک را لایه ای از جنس مولکول های قندی پروتئینی بنام زونا پلوسیدا پوشانده است. این لایه باعث محافظت تخمک و جنین می شود و پس از مرحله لقاح، یکی از عوامل هدایت جنین از لوله رحم به سمت رحم است که مانع جداشدن سلول های جنین از یکدیگر می شود. همچنین پس از وارد شدن یک اسپرم به تخمک ساختار آن چنان تغییر می کند که مانع ورود اسپرم های بعدی می شود. پس از رسیدن جنین به حفره رحم و تشکیل بلاستوسیست در روز پنجم پس از لقاح به طور طبیعی این لایه نازک شده و به کمک آنزیم هایی که از جنین و دیواره رحم ترشح می شوند پاره می شود. به این فرآیند پاره شدن، هچینگ گفته می شود تا امکان چسبیدن جنین و نفوذ آن به داخل دیواره رحم فراهم آید.
در برخی موارد زونا پلوسیدا ضخیم تر از حد معمول بوده و احتمال لانه گزینی جنین در اندومتر را کاهش می دهد. همچنین با افزایش سن زنان، زونا پلوسیدا مقاوم تر و نفوذ ناپذیرتر می شود در نتیجه شانس لانه گزینی و حاملگی را کاهش می دهد. در این موارد، لانه گزینی جنین توسط لیزر تسهیل می گردد.
اين اشعه به صورت كاملا” كنترل شده به بخشي از ديواره جنين يا به عبارت ديگر زوناپلوسيدا تابيده مي شود. تاكنون هيچ گونه گزارشي مبني بر اثرات نامطلوب استفاده از ليزر بر جنين ها بدست نيامده است و نوزاداني كه از اين روش در دوران جنيني آنها استفاده شده، سالم هستند.